Στο τέλος της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, η παρακολούθηση είναι πλέον μέρος της καθημερινότητας και παρουσιάζεται ως ένας φυσιολογικός και απαραίτητος μηχανισμός ασφάλειας κι ελέγχου , που νομιμοποίησε ο φόβος των τρομοκρατικών επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Όμως, η σύγχρονη παρακολούθηση δεν ταυτίζεται μόνο με τον "Μεγάλο Αδελφό", ούτε περιορίζεται στον πύργο κατόπτευσης του "Πανοπτικού", του Μπένθαμ και Φουκώ. Η συλλογή και επεξεργασία των προσωπικών πληροφοριών είναι ζωτική για τη λειτουργία της οικονομίας, της επικοινωνίας, των μεταφορών, και γενικά του παγκοσμιοποιημένου, νεοφιλελεύθερου πληροφορικού καπιταλισμού, αλλά και σοβαρή απειλή για την ιδιωτικότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία.