Ο Θουκυδίδης Βελογιάννης γεννήθηκε περί το 1910 στο Γραμμένο Ιωαννίνων, όπου απέκτησε τα πρώτα βιώματα και έμαθε τα πρώτα γράμματα. Στη συνέχεια μετέβηκε στα Γιάννενα όπου φοίτησε στη Ζωσιμαία Σχολή, απεβλήθη όταν βρέθηκε στην κατοχή του το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, και αποφοίτησε τελικά από το Γυμνάσιο Αρρένων ως αριστούχος.
Το 1933 αποφοίτησε από την Νομική Αθηνών, εργάστηκε ως δικηγόρος και στη συνέχεια πέτυχε σε διαγωνισμό για θέση δικαστή.
Η αντιπαράθεσή του με τον μητροπολίτη Ιωαννίνων, μετέπειτα αρχιεπίσκοπο Σπυρίδωνα, για παρεμβάσεις στην Δικαιοσύνη, τον έκανε από την αρχή της καριέρας του δυσάρεστο στο κατεστημένο.
Ακολούθησε η Κατοχή∙ αφού καταδίκασε συνεργάτες των Ιταλών, απέφυγε απόπειρα δολοφονίας που ακολούθησε, και ως το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου ήταν πρόεδρος του Στρατοδικείου του ΕΛΑΣ Ηπείρου, ενώ δεν συμμετείχε στον Εμφύλιο.
Στην απόπειρα δολοφονίας οδήγησε το ότι προστάτευσε το πευκοδασύλλιο των Ιωαννίνων από παράνομη βόσκηση συνεργατών των Ιταλών.
Απολύθηκε από το μετεμφυλιακό κράτος ως αντιστασιακός και εργάστηκε για δεκαετίες ως δικηγόρος Αθηνών.